ZimZam

Lieve mensen,
Tot mijn eigen verbazing zag ik dat ik voor het laatst een berichtje heb gepost toen ik nog in Arusha was... Inmiddels zit ik een heel eind verderop in het plaatsje Livingstone in Zambia.
Na mijn safari ben ik via Moshi naar Pangani gereisd. Ik heb helaas Mt. Kilimanjaro (letterlijk) links moeten laten liggen want dat ging mijn tijd en mijn budget ver te boven. Dus toen door naar de kust. Ik wilde eigenlijk vanuit Arusha direct naar beneden reizen via Dodoma naar Mbeya om daar de grens met Zambia over te steken. Maar ik had me door locals laten vertellen dat die route vreselijk lang zou duren omdat de weg niet geasfalteerd is. Dus het was sneller om terug naar Dar es Salaam te reizen en vanuit daar naar de grens te reizen. Omdat ik in Dar es Salaam inmiddels een soort thuishaven heb, bij mijn couchsurfadres, vond ik dat prima en ben ik na Pangani doorgereisd naar Dar es Salaam om daar het weekend door te brengen op mijn couchsurfadres. Het was een heerlijk weekend waarin we twee keer naar een eiland zijn geweest. Eerst naar Mbudya, waar ik al eerder was geweest, en daarna op zondag naar Bongoyo. Dat was heerlijk!! (foto's volgen..)

Op maandag ochtend ben ik toen vroeg op pad te gaan om een bus naar Iringa te nemen. Ik wilde de afstand tot aan de grens niet in 1 dag proberen te proppen, want busreizen duren altijd langer dan gepland, en ik wilde niet midden in de nacht aankomen in een vreemde stad.
Iringa is een rustig bergdorpje waar ik prima nog een dag door had kunnen brengen, maar ik wilde door, dus de volgende dag een bus naar Mbeya. Mbeya is iets minder gemoedelijk, maar een prima tussenstop, alhoewel de stroom in de hele stad was uitgevallen net toen ik aankwam, dus het leek er nogal uitgestorven.

De volgende ochtend vroeg met een minibusje naar de grens, Tunduma. Gelukkig was er iemand van de buscompany die mij kon helpen door de immigration te komen, want het was er nogal onduidelijk. Als hij mij niet verteld had in welk gebouwtje ik moest stempelen om Tanzania uit te gaan en waar ik vervolgens moest zijn om een visum en stempel voor Zambia te krijgen, was ik waarschijnlijk gewoon de grens over gewandeld zonder dat alles en zat ik nu illegaal in Zambia!

Maargoed, alles geregeld en klaar om verder te reizen. Maar ik moest nog lang wachten tot de volgende bus verder ging, mede omdat er een uur tijdsverschil is tussen Tanzania en Zambia waar ik even geen rekening mee had gehouden en waardoor ik onnodig lang in de bus heb zitten wachten. Maar het was niet onprettig. In de bus ontmoette ik een aardige Zimbabwaanse jonge vrouw met wie ik in een mum van tijd een gesprek had over de dingen des levens en het doel van ons bestaan had.
Zij was ook een baken voor me tijdens de rest van de bijna 24 uur durende reis, zodat ik haar kon vragen of er nog een wc stop zou komen en of ik nog ergens kon eten. Uiteindelijk kwam het allemaal voor elkaar, de wc stop was ergens in de middle of nowhere waar de dames gehurkt achter de bus hun behoefte deden en de heren in de berm piesten... Gelukkig waren we niet met heel veel in de bus, ieder had twee stoelen voor zich, dus uiteindelijk een zeer comfortabele reis gehad.

Rond 21 uur was het blijkbaar tijd voor avondeten en stopten we ergens bij een benzine station. Een van de busschauffeurs besloot zich om mij te bekommeren en dus kreeg ik een heerlijke berg Ugali (maispudding-achtig spul, ookwel bekend als pap in Zuid-Afrika) met een stuk kuku (kip) en wat groene groenten voorgeschoteld. Wie er betaalde is nog steeds een vraag voor mij, maar ik dacht, als ik moet betalen komen ze het wel zeggen, daar zijn ze hier nooit te beroerd voor, dus ik doe niks en ik zie wel.

Eenmaal in de bus kwam ik erachter dat de bus nog verder ging dan Lusaka, de hoofdstad van Zambia, waar ik eigenlijk heen ging. Maar ik wilde liever nog wat verder reizen naar Livingstone, want daar wilde ik toch heen en dan zou ik tenminste niet midden in de nacht aankomen in een onbekende stad. Dus ik betaalde wat extra en mocht blijven zitten tot Livingstone waar ik nu ben.

Ik zit voor het eerst sinds deze reis in een Backpackers waar ik ook daadwerkelijk andere backpackers tegenkom. Dat is erg fijn, want als je alleen door Afrika reist, kom je verrassend weinig mensen tegen die iets soortegelijks doen. De meeste mensen zijn hier voor vrijwilligerswerk of gaan alleen op vakantie en op safari en dan weer terug naar huis.

Gisterochtend kwam ik hier aan en 's middags ben ik op een Sunset cruize over te Zambezi river meegegaan. Dat was heerlijk, met drankjes en hapjes, hippo's en croc's!

Vandaag ben ik naar de Victoria Falls geweest, de reden dat ik uberhaupt naar Livingstone ben gekomen. Het was prachtig, al viel het een beetje tegen omdat we nu aan het einde van het droge seizoen zitten en er dus bijna geen druppel water meer over is in de rivier... Maar desalniettemin een mooie plek. De Vic Falls zijn van twee kanten te bekijken, de Zambian side en de Zimbabian side. Helaas moet je als je de overkant wil zien een visum kopen en ook weer een visum om terug te komen, dus dat heb ik niet gedaan. Maar officieel ben ik wel in Zimbabwe geweest want de grens loopt midden over de Zambezi rivier waar een brug overheen gaat. Met een stempeltje dat je alleen de brug op gaat, mag je dan even naar de overkant en kun je zeggen dat je in Zimbabwe bent geweest! Het stukje 'nomansland' tussen de twee landen wordt ook wel ZimZam genoemd.

Morgen of overmorgen waarschijnlijk white water raften! Daar heb ik veel zin in. Het is hier trouwens wel allemaal vrij duur! Ik moet hier maar niet te lang blijven, want er zijn leuke dingen te doen, maar het kost allemaal gemiddeld meer dan mijn dagbudget.. Dus pap en mam, bereid je maar vast voor op een smeekbrief ;)

De foto's volgen zoals gebruikelijk later, ik heb mijn camera nu niet bij me.

Graag hoor ik ook weer wat van jullie!!!
Liefs,
Roos