het begint warm te worden
Door: koen
Blijf op de hoogte en volg Roos
26 Oktober 2006 | China, Guangzhou
From: denzottebelgkoen (Original Message)
Sent: 10/26/2006 4:36 PM
hoi hoi
Lang geleden he, we hebben dan ook weer een hele trip afgelegt en zijn niet aan internet toegeraakt. Bij vertrek uit Peking met onze fietsen was het een verkeers chaos van jewelste. De verhalen dat we 2 dagen nodig zouden hebben om de stad uit te geraken leken wel mee te vallen want na 4 uur zaten we tussen de velden. Ons doel was berijkt op een dag uit Peking geraken met de fiets in de richting van het zuiden. Ik was echter niet lekker en de stress van het verkeer had me echt de das om gedaan. Het zoeken naar een plaatsje voor de tent was blijkbaar ook niet zo makkelijk, dit land is echt volledig gebruikt en een bos of iets waar wildkampeerders terecht kunnen is er in deze regio niet. we sliepen uiteindelijk in een boomgaard aan de rand van een soort leefgemeenschap waar wel een muur omheen stond dus we denken dat ze ons niet hebben gezien. De volgende dag hebben we de beslissing genomen om zolang het niet leuk was om te kamperen we in hostels gingen slapen en dus van stad naar stad reizen. We fietsten 3 uurtjes naar een stad en tijdens de lunch vroegen we aan iemand die Engels sprak of hij niets goedkoop wist. We sliepen vroeg in want de volgende dag gingen we in een ruk naar Tianjin fietsen, zo een 65km verder en met een bakfiets voor een klein Chineesje is dat ver. Ons eerste echte Chinees ontbijt kregen we gratis bij de kamer, gepekelde groentjes, een te herd gekookt ei, een smaakloze als behangerspap aanvoelende soep en dumplings (gestoomde deegzakjes met een vulling) gevuld met gehakt. Een lange dag fietsen met tegenwind op de stoffige wegen maakte ons grijs als we tegen 4 uur de stad in reden maar we hadden geen echt goede kaart en hier hadden ze duidelijk nog nooit zo iets gezien als twee blanken op de fiets. We fietsten door een hoopten snel een hotelletje of zo te vinden want het adres dat we gevonden hadden op internet wist niemant te vinden. Opeens uit het niets kwam er een Chinees voorbij en zij hellooo! dat doet zowat de halve stad maar dat is dan ook wel hun Engelse woordeschat. Dit klonk anders en ik vroeg of hij kon helpen. Mikel, zo stelde hij zich voor, werkte in Holiday Inn en sprak als een Amerikaan hij dropte ons voor iets dat er duurder uitzach dan Holiday Inn en zei: "Dit is echt goedkoop en schoon, maar als er nog iets is, ik begin zo te werken en je vind me aan de deur." Het bleek een restaurant maar naast de deur was een hotel. Het zag er nog duurder uit maar aan de deur verzekerde ze ons dat we voor 94 yuan per nacht konden slapen daar gingen we dan. Onze fietsen werden voor ons vast gemaakt en onze tassen gedragen. We moesten gaan zitten en onze schoenen uit doen en slipper aan trekken. Dan ging het snel ze namen Roos mee naar een lift en ik moest mee door een andere deur. Ik begon een beetje argwaan te krijgen dit was niet normaal. Ondertussen stond ik voor een locker en zag verchillende zwembaden ik moest me uitlkeden. Als ik in gebarentaal duidelijk maakte dat ik naar mijn vriendin en kamer wou moest ik een pyama kopen wat ik natuurlijk weigerde. Dan kreeg ik er een van het huis. Na hem aangetrokken te hebben ging ik in een lift naar boven. Na 5 minuten kwam Roosje helemaal overstuur binnen ze had hetzelfde megemaakt. We probeerden helder te krijgen wat dit ging kosten en ze schreven 30 per uur op dat hadden we niet afgesproken. We keken elkaar aan en zijden bijna in koor we gaan. Dus de zelfde toer in omgekeerde richting. We stonden uiteindelijk om 18uur weer buiten het was al donker geworden ondertussen. Met de hulp van Mikel vonden we uiteindelijk iets geschikts waar onze fietsen zelfs binnen konden staan. De volgende dag had ik het even zwaar. Alles ging zo moeilijk, maar na een goede knuffel van me`n Roosje ging het weer en hebben we alles geregeld om uit deze betonnen stad te komen. We vonden het spijtig maar omdat het ons meer stress dan deugd deed hebben we de fietsen na vijf dagen gebruik weer verkocht en een trein naar Shanghai geboekt. Daar hadden we een adres van een Youth hostel. Verder verliep alles als een echte city trip en gisteren zijn we hier aangekomen in Guangzhou waar we vandaag onze visa voor Vietnam hebben geregeld.
Dat was het zo een beetje denk ik. We zien jullie graag en oh! voor ik het vergeet het is hier 30 graden een beetje fris omdat de herfst hier ook begonnen is........ knuffel
Sent: 10/26/2006 4:36 PM
hoi hoi
Lang geleden he, we hebben dan ook weer een hele trip afgelegt en zijn niet aan internet toegeraakt. Bij vertrek uit Peking met onze fietsen was het een verkeers chaos van jewelste. De verhalen dat we 2 dagen nodig zouden hebben om de stad uit te geraken leken wel mee te vallen want na 4 uur zaten we tussen de velden. Ons doel was berijkt op een dag uit Peking geraken met de fiets in de richting van het zuiden. Ik was echter niet lekker en de stress van het verkeer had me echt de das om gedaan. Het zoeken naar een plaatsje voor de tent was blijkbaar ook niet zo makkelijk, dit land is echt volledig gebruikt en een bos of iets waar wildkampeerders terecht kunnen is er in deze regio niet. we sliepen uiteindelijk in een boomgaard aan de rand van een soort leefgemeenschap waar wel een muur omheen stond dus we denken dat ze ons niet hebben gezien. De volgende dag hebben we de beslissing genomen om zolang het niet leuk was om te kamperen we in hostels gingen slapen en dus van stad naar stad reizen. We fietsten 3 uurtjes naar een stad en tijdens de lunch vroegen we aan iemand die Engels sprak of hij niets goedkoop wist. We sliepen vroeg in want de volgende dag gingen we in een ruk naar Tianjin fietsen, zo een 65km verder en met een bakfiets voor een klein Chineesje is dat ver. Ons eerste echte Chinees ontbijt kregen we gratis bij de kamer, gepekelde groentjes, een te herd gekookt ei, een smaakloze als behangerspap aanvoelende soep en dumplings (gestoomde deegzakjes met een vulling) gevuld met gehakt. Een lange dag fietsen met tegenwind op de stoffige wegen maakte ons grijs als we tegen 4 uur de stad in reden maar we hadden geen echt goede kaart en hier hadden ze duidelijk nog nooit zo iets gezien als twee blanken op de fiets. We fietsten door een hoopten snel een hotelletje of zo te vinden want het adres dat we gevonden hadden op internet wist niemant te vinden. Opeens uit het niets kwam er een Chinees voorbij en zij hellooo! dat doet zowat de halve stad maar dat is dan ook wel hun Engelse woordeschat. Dit klonk anders en ik vroeg of hij kon helpen. Mikel, zo stelde hij zich voor, werkte in Holiday Inn en sprak als een Amerikaan hij dropte ons voor iets dat er duurder uitzach dan Holiday Inn en zei: "Dit is echt goedkoop en schoon, maar als er nog iets is, ik begin zo te werken en je vind me aan de deur." Het bleek een restaurant maar naast de deur was een hotel. Het zag er nog duurder uit maar aan de deur verzekerde ze ons dat we voor 94 yuan per nacht konden slapen daar gingen we dan. Onze fietsen werden voor ons vast gemaakt en onze tassen gedragen. We moesten gaan zitten en onze schoenen uit doen en slipper aan trekken. Dan ging het snel ze namen Roos mee naar een lift en ik moest mee door een andere deur. Ik begon een beetje argwaan te krijgen dit was niet normaal. Ondertussen stond ik voor een locker en zag verchillende zwembaden ik moest me uitlkeden. Als ik in gebarentaal duidelijk maakte dat ik naar mijn vriendin en kamer wou moest ik een pyama kopen wat ik natuurlijk weigerde. Dan kreeg ik er een van het huis. Na hem aangetrokken te hebben ging ik in een lift naar boven. Na 5 minuten kwam Roosje helemaal overstuur binnen ze had hetzelfde megemaakt. We probeerden helder te krijgen wat dit ging kosten en ze schreven 30 per uur op dat hadden we niet afgesproken. We keken elkaar aan en zijden bijna in koor we gaan. Dus de zelfde toer in omgekeerde richting. We stonden uiteindelijk om 18uur weer buiten het was al donker geworden ondertussen. Met de hulp van Mikel vonden we uiteindelijk iets geschikts waar onze fietsen zelfs binnen konden staan. De volgende dag had ik het even zwaar. Alles ging zo moeilijk, maar na een goede knuffel van me`n Roosje ging het weer en hebben we alles geregeld om uit deze betonnen stad te komen. We vonden het spijtig maar omdat het ons meer stress dan deugd deed hebben we de fietsen na vijf dagen gebruik weer verkocht en een trein naar Shanghai geboekt. Daar hadden we een adres van een Youth hostel. Verder verliep alles als een echte city trip en gisteren zijn we hier aangekomen in Guangzhou waar we vandaag onze visa voor Vietnam hebben geregeld.
Dat was het zo een beetje denk ik. We zien jullie graag en oh! voor ik het vergeet het is hier 30 graden een beetje fris omdat de herfst hier ook begonnen is........ knuffel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
