Aan de beterende hand door het ganse land

Lieve iedereen die zo trouw onze berichtjes leest!

Ja, het kon nog erger dan het al was met mijn keel. Mijn keel was helemaal opgezwollen en zelfs kouwen deed zeer, praten was lastig en drinken het meest vervelende. Ook had ik inmiddels koorts erbij gekregen, maar zomaar aan de antibiotica vond ik toch niet DE oplossing. We besloten naar een dokter op zoek te gaan en vonden die al snel in het ziekenhuis om de hoek.
Het meisje aan de balie sprak amper Engels en haar collega's al helemaal niet, maar ze kon een dokter voor me regelen en ze kon me dat zelfs uitleggen.

Na maximaal een half uurtje wachten kwam er een zeer vriendelijke vrouw in het blauw aangewandeld die vroeg of het ok was als ze Frans (!) sprak. Frans verstaan is meestal geen probleem al kan vakjargon soms wel lastiger zijn, maar samen met haar gebrekkig Engels en ons gebrekkig Frans kwamen we eruit. Haar Frans was echt fantastisch goed en we stonden ervan te kijken.
Ik probeerde uit te leggen wat het probleem was, maar omdat dat niet lukte in het Frans opende ik maar mijn mond. Er werd een huit, tuin en keuken zaklamp gepakt en na 1 blik slaakte ze "oh" uit en wist precies wat er mis was.

Ze vroeg of ik dat al eerder had gehad en ik dacht van wel, vroeger een keertje. Toen kwam er een heel lijstje andere Franstalige ziektes langs waar ik niet op kon antwoorden of ik die al gehad had of niet. Maar ik had in ieder geval nooit eerder allergisch gereageerd op bepaalde antibiotica en daar ging het om.
Ook kreeg ik nog een thermometer onder m'n oksel om mijn koorts te meten.
38 graden Celsius, niet veel, maar genoeg om ook paracetamol mee te krijgen.

Van A tot Z werden we door deze allervriendelijkste Intensive Care (!) dokter geholpen, zelfs met het afhalen van het recept bij de aangrenzende apotheek.

Opgelucht met de diagnoze van iemand die ervoor gestudeerd heeft en met een zakje pillen verlieten we weer het ziekenhuis en begon ik aan het nemen van de paracetamollen en de antibiotica.

Na 2 dagen voelde ik me alweer een stuk beter en we besloten onszelf te trakteren op een wat duurdere maaltijd.
Omdat ik van aardappelen houd en Koen een stukje vlees zeker niet links laat liggen nam ik aardappelpuree met ham en asperges, en Koen frietjes met een local biefstukje. Maar medium gebakken werd seignante en de volgende dag zat koen opgesloten in de wc en kwam de biefstuk er langs meerdere kanten uit.
Dat moest er nou net nog bijkomen, en ik voelde me opeens ook niet meer zo fit.
Zo zaten we nog wat dagen extra in Savannakhet en zijn we eergisteren dan eindelijk naar Vientiane gegaan. Sinds gisteren ben ik gestopt met de antibiotica kuur en Koens maagje is ook weer stabiel.

Nu zitten we hier weer gevangen omdat we moeten wachten op Koens telefoon die vanuit Thailand opgestuurd moet worden naar de Post hier en we weten niet precies hoelang dat gaat duren.
Maar vanaf dan zijn we weer vrij om te gaan en te staan waar we willen alleen moeten we dan nog wel onze visa verlengen, want door onze lange stop in Savannakhet hebben we niet echt ruim de tijd meer om de rest van Laos te zien, en dat willen we wel.

Vandaag zijn we Vientiane per fiets gaan verkennen en hebben we Franse geschiedenis opgesnoven. Vientiane beschikt over een soort van Champs elisee met aan het einde een zeer interessante versie van de Arc de Triomphe, wij vonden hem mooier...
De detour de we daarna deden liep ietwat uit de hand waardoor we op minder begaanbare paden kwamen en we veel starende locals zagen die twee "Falang" (buitenlanders) op een fiets zagen.

Uitgeput na de fietstocht in de volle zon stortten we ons op een lekkere koude bananenshake en een, jawel, Frans stokbrood van een halve meter. Niet slecht...

Hoe is het daar in de lage landen, wij missen het daar nou toch echt wel een beetje, maar we zijn taai en gaan door tot we thuis zijn.
Hakt het zomeruur alweer in op jullie dagelijkse ritmes en biologische klokjes?
Bij ons is het altijd zomer, dus daar hebben wij dit jaar geen last van.

Nou dat was het dan maar weer hier vanuit het warme Vientiane.

Veel liefs van Koen en Roos!