Terug in het land der taktlozen

Hoi hoi
Daar zijn ze weer die 2 gekken die over land naar Zuid-Oost Azie wouden reizen en weet je wat? We zijn er in geslaagd want zitten nu in China wat niet meer in Zuid-Oost Azie licht maar in het verre Oosten.

Na ons tripje in Phonsavan besloten we door te reizen naar Luang Prabang verder naar het noorden dus. we namen de lokale bus om 9 uur en hadden iets van een 140km bergen voor de boeg. Als we thuis uitrekenen hoelang 140 km zou duren met een bus in de bergen zouden we iets van een 4 a 5 uur nemen denk ik maar hier slaagden ze er in om met een bus te vertrekken waar de remmen het niet volledig naar behoren deden dus moest alles in 1 ste versnelling. Het gevolg was dat we er 10.5 uur over gedaan hebben wat inhoud dat we een gemiddelde van 13 kmh hadden. We hadden op deze manier wel de kans om naar het landschap te kijken wat zeer mooi was.
Luang Prabang is bekend voor zijn tempels en avondmarkt, maar verder is er niet zoveel te beleven. We hebben deze reis al genoeg tempels gezien dus die lieten we voor wat het was. De avond markt was overgens wel heel leuk. We genoten van het rondwandelen over de markt en kijken naar de zelf gemaakte kleren, potjes, sjaals,.... 's Morgens was het ook wel interessant. Elke morgen gaan de moniken op hun blote voeten rond in de stad om eten op te halen dat ze krijgen van meestal oudere vrouwtjes. We stonden daar om 6 uur en het begon licht te regenen maar de vrouwtjes willen een offer brengen en de moniken moeten eten dus heel het ritueel ging na een tijdje door onder paraplu's wat het nog leuker maakte.

Het was weer tijd om verder te trekken naar onze laatste stop in laos: Luang Nam Tha. We namen een lokale bus die ons 300km verder af moest zetten en ja, ook dit keer door de bergen. We deden er 9.5 uur over en vonden snel een plaatsje om te slapen en te schuilen voor de regen, het regen seizoen liet al goed van zich horen.

Luang Nam Tha is een stadje aan de grens met China maar er is niet echt een hoofd attractie of zo, maar omdat het in de bergen licht met veel kleine dorpjes er omheen huurden we een motobike en trokken er op uit. In de voormidag reden we wat rond door het landschap en door dorpjes. Na het eten besloten we een waterval op te zoeken die ons gratis verkregen plan aanduidde. We sloegen af op een hobbel weg, type droge rivier bedding en hobbelden naar boven. Dit stuk was het mooiste van de dag. In elk dorp waar we langs kwamen zwaaide de kinderen onder luid "sabaidie" (hallo) geroep. Hier leefde ze nog van en voor het land met en voor hun famillie. Toen we dachten dat de waterval misschien stuk was gevallen kreeg Roosje een bord in het oog, we waren er toch geraakt. De waterval was niet teveel soeps maar we hadden de rit en dat was meer dan genoeg. In de terugweg stopte ik nog in de lokale steenoven om eens te kijken hoe ze dat doen maar ik kwam er niet helemaal uit hoe ze de warmte verdeelden.

De regen stopte ons in een internet cafe en nadien een eetplaatsje het was een mooie dag geweest.
Het was nu tijd om terug te gaan naar China we hadden geen zin in een VIP bus dus namen we een lokale bus naar het eerste stadje in China.Vanaf we de grens over waren zonder bagage controle belande we in een modder trak die ons veele kilometers in zijn greep hield. we moesten op een gegeven moment allemaal uit de bus omdat de bus naar beneden moest schuiven onze schofeur kon er wat van. verder op kwamen we in een berg weg en zowel Roosje als ik dachten al dat hij telkens dicht langs de andere auto's kwam. op een gegeven moment werd ik uit een wat dromerig stadion gehaald door het geluid van brekend glas. we hadden een andere spiegel geraakt. we verloren meer dan een uur aan een domme gebroke spiegel ze hadden zelfs de polietie er voor gebeld. al een geluk hadden we een thai aan boord die er in slaagde de twee te verzoenen met zijn kreet mai pen rai( wat maakt dat nu uit) al wijzend naar de spiegel we berijkten de stad verder heelhuids.

Mengla, een echte Chinese stad zonder ziel vol met mensen die je niet kunnen of willen helpen. We vonden redelijk snel een plaats om te slapen en kochten de tickets naar Kunming. Ons geld dat we hadden door het wisselen van onze laatste Kip was nu ook op en we hadden nog niet geluncht. Dus wij op zoek naar een ATM. Anderhalfuur wandelen en 6 ATM verder hadden we nog geen Yuan zels mijn visa kaart was in deze stad geen geld waard. Dan maar onze laatste dollars omwisselen. We hadden genoeg om te eten maar niet echt om aan te komen in Kunming.

We hadden niet veel keuze dus de volgende dag sprongen we op de bus van 9 uur. Gek genoeg was het een slaap bus terwijl wij dachten dat we goedkoper reisden omdat er stoelen ipv bedden in de bus zouden staan. Ze vertelde ons dat de rit 15uur ging duren. Een rekensom zei ons dat we er om 00.00uur zouden aankomen, zonder geld, in een grote stad en in China. We keken er tegenop maar legde ons er bij neer (op het bed). Al snel bleek dat we ook nu weer in een graf bus zaten. De motor van de bus viel soms uit tijdens het rijden zonder enige aangekondigde reden. Al was het deze keer niet zo gevaarlijk, het was wel vervelend want elke keer moest er iemand in de motor kruipen en prutsen tot het starten weer ging. Tegen de middag hadden we al 2 uur vertraging, het zag er nog leuker uit dan we al dachten. De lunch hadden Roosje en ik al genomen toen we in een dorp stil stonden om iemand naar de bus te laten kijken. We aten plakrijst met een stokje van de bbq. Het smaakte heerlijk maar we wisten niet wat het was dus wij terug naar de bbq stand om het te vragen. Met behulp van mijn geluiden doos zochten we uit wat het kon zijn. We zijn niet helemaal zeker maar waarschijnlijk hebben we hond gegeten en het smaakte nog goed ook. Om 14 uur stopte de bus bij een 10-huizen dorp waar iedereen ging eten, Roosje en ik liepen wat rond. We vonden een ATM en probeerde het nog eens en ja hoor daar kwamen de flappen met behulp van Roosjes pin pas gewoon uit. Best grappig dat je in een stad niet aan geld kan komen maar in een dorp niet langer dan een bocht wel. De rit ging door en we vielen nog zo een 10 keer stil. Tegen de avond zagen we een bord dat het nog 470km zou zijn we begonnen te hopen dat het ochtend zou zijn als we aankwamen want dan spaarden we een nacht uit. We gingen de snelweg af om in een garage binnen te rijden. 20 minuten later startte de motor zonder dat er iemand in moest zitten. We vervolgden onze weg..... We sliepen toen de bus stil stond het was donker en ik kon zien dat we er nog niet waren. We hadden nog geen avond eten gehad daar zullen we dus wel voor gestopt zijn. We aten tussen het slapen in want blijkbaar eten ze ongeacht hoelaat ze er zijn altijd op dezelfde plaats. De rest van de nacht was onrustig met stukken van slaap en stukken van ongemakkelijk gedraai in de 1m65 bedden. Om 7 uur stapten we uiteindelijk uit de bus en waren we in Kunming, de plaats van bestemming. We wandelden 2 uur voor we een plaats vonden om te slapen. Daarna wandelden we terug naar het trein station om een kaartje te kopen voor morgen want we houden niet van de opper Chinese stad.
Morgen gaan we naar Dali wat volgens onze Lonely Planet nog echt oud Chinees zou zijn.

Hier moeten jullie het voorlopig mee doen. Wij wachten ondertussen vol ongeduld op leuke en uitgebreide reacties.

Koen en Roosje