China heeft ook een mooie kant

Lieve allemaal!

's Morgens in alle vroegte (nouja, 8 uur) verlieten we het grote vieze Kunming op weg naar Dali, en deze keer met de trein ipv de sleeper bussen die we reeds van binnen hadden gezien.
Volgens locale info zou de rit zo'n 7 uur in beslag nemen, en wonderbaarlijk genoeg bleek de info juist te zijn.

De eerste keer toen we in China waren hebben we heel wat getreind, dus we waren al bekent met het systeem. Dat was fijn om te merken, en zonder enig probleem vonden we de juiste trein en de juiste zitplaatsen.
Tegenover ons zaten twee local-uitziende dames met rode appelwangen die volgens ons uit Tibet of Mongolie stammen.

Na een poosje kregen we het idee dat deze mensen niet al te vaak met de trein gingen, want een van de twee begon in een zakje te braken en dat hield niet meer op tot het einde. Daar kwam nog bij dat een man, die blijkbaar bij hen hoorde na enige tijd ook begon te braken in de prullebak (en daarnaast) die wonder boven wonder ter beschikking was.

Dat alles drukte onze eetlust wel, maargoed, we hadden daardoor ook wel weer genoeg!

Na 7 uur kwamen we dus aan in Dali, in "Dali new town" wel te verstaan. De oude stad waar we heen gingen was nog eens 9 km van de nieuwe stad verwijderd.
Gelukkig hadden we onze Lonely Planet onder de arm die ons kon zeggen dat we bus nummer 8 moesten hebben om op de juiste plaats aan te komen.
Na nog ongeveer een halfuurtje waren we dan eindelijk in de oude stad.
We vonden het allebei gelijk al prachtig en eindelijk had ik het gevoel dat ik het China wat ik zolang in mijn verbeelding had te zien kreeg.
Dali ligt aan de voet van het grote gebergte dat vooral Tibet bedekt.
Aan de ene kant zagen we de heuvels van het plateau met daarnaast een gigantisch meer. Aan de andere kant zagen we de grote bergen van zo'n 4000 meter met sneeuw! Echt prachtig en zeer pittoresk.

Het centrum was geheel verkeersvrij, alle huisjes in oude stijl gerenoveerd en bijna niets hoger gebouwd dan 3 verdiepingen. De stad was omgeven door een stadsmuur met in elke windrichting een poort.

We stapten de bus uit en vonden al gauw een geweldige plaats om te slapen. We betaalden 40 Yuan voor een tweepersoons kamer (4 Euro) met t.v., drinkwater (koud en heet), een bank, stoel en tafeltje... Kortom erg huiselijk en heerlijk schoon tapijt, wat niet bij de meeste Chinese guesthouses te vinden is. De badkamer was wel buiten, maar dat is hier in China alleen maar een voordeel omdat het er vaak enorm stinkt.

Op onze dag van aankomst hebben we verder nog wat door de stad gewandeld.
De stad was erg rustig, alleen het stikte er van de Chinese touristen.
Wij dachten dat Chinese tourbussen bij ons in Europa erg waren, maar in hun eigen land doen ze precies hetzelfde.
De ene na de andere groep komt voorbij met een verklede gids met vlaggetje (geen paraplu'tje want dat heeft iedereen hier tegen de zon).
Zelf vond ik al die touristen niet zo vervelend, want het zijn toch ook Chinezen en geen hordes westerlingen.

De tweede dag in Dali hebben we ons ook even buiten de stad begeven om wat van de omgeving te zien. We deden het rustig aan en relaxeten de hele dag.
Onze laatste dag zijn we met een "skiliftje" de bergen in gegaan en hebben bovenin de bergen lekker gewandeld op zoek naar mooie uitzichten.

De dag daarna zijn we doorgereisd met de bus naar onze volgende bestemming Lijiang. We willen de vaart er een beetje inhouden omdat we als we eenmaal in Peking zijn veel te regelen hebben en daar kunnen we maar beter wat tijd voor uitrekken.
Na 3 dagen dus door naar Lijiang. De bus deed er een ruime 3 uur over en zette ons ook hier af in het nieuwe deel van de stad. We kwamen er dit keer zonder Lonely Planet achter dat we bus 11 moesten hebben naar het oude deel wat in dit geval grensde aan de nieuwe stad.

Een geweldige controversie, de neonverlichte straten met druk verkeer en hoge witte gebouwen, tegenover het verkeerstvrije oude deel met oude lage huisjes verlicht met zacht geel licht.

In veel opzichten lijkt Lijiang op Dali, maar de oude stad is minder strak ingericht en de mensen zijn er allemaal wat gekker.
Toen we 's avonds ergens gingen eten werden we na een uur gek van alle muziek om ons heen. Het werd alsmaar meer en het personeel aan de ene kant van de straat begon tegen het personeel an de andere kant van de straat te "zingen" wat meer op schreeuwen leek. Best vermoeiend maar wel leuk om te zien, vooral meisjes allemaal in lokale klederdracht die iets in koor naar elkaar aan het roepen zijn.

Na 2 uur hadden we koppijn en waren we klaar om naar bed te gaan.

Gisteren zijn we naar de "Tiger Leaping Gorge" geweest. Dit is een kloof tussen de bergen 75 km verwijderd van Lijiang, waar de welbekende Yangtze rivier begint en door de kloof stroomt.
De "Gorge" is een van de 'must sees' als je in Lijiang bent. De meeste mensen trekken dan voor ongeveer 3 dagen door de bergen om van het uitzicht te genieten. Omdat wij nu alles iets vlotter doen wilden we slechts een dag gaan.

Dat was niet zo makkelijk als we dachten, want toen we een bus bij het busstation wilden pakken reden er zogezegd 's ochtends geen bussen, alleen 's middags. We geloofden het niet, maar zonder kaartje kun je niks. Gelukkig waren er nog 4 andere touristen die in hetzelfde bootje zaten en die vroegen of we misschien een minibusje wilden delen met z'n 6en.
Dat wilden we wel, anders moesten we het hele plan afschaffen.

Eenmaal aan het begin van de trek werden we afgezet. Maar wij wilden nog met een busje verder langs de kloof rijden om naar een van de 'main' uitkijkpunten te gaan.
Eers zouden we nog 'even' eten om vervolgens door te gaan. Dat 'even' duurde zo'n 1.5u omdat de meisjes van het guesthouse waar we aten niet echt snugger bleken en uren op het eten lieten wachten. Opeens waren we allebei slecht gehumeurd en hadden eigenlijk helemaal geen zin meer omdat het eigenlijk vanaf het begin al tegen zat.
Maargoed, we waren er nu, dus wilden we ook wel verder.

Volgens de jongens van de "entree" reden er geen standaard bussen tussen Qiautou (waar wij waren) en Walnut Garden (waar we heen wilden).
Gelukkig kwam er een busje locals langs die ons wel voor een vergoeding mee wilde nemen.
Eenmaal op plaats van bestemming, moesten we eigenlijk alweer gaan proberen terug te komen omdat dat nog wel wat tijd in beslag zou nemen.
We besloten de weg een eindje terug te lopen richting een guesthouse en daar zouden we dan een busje proberen te regelen.
Ondanks dit alles, was de "Gorge" echt prachtig. Vanuit het busje hadden we al geweldige uitzichten, maar eenmaal uit de auto leek het allemaal nog grootser. Het was inmiddels bewolkt geworden en donder rommelde in de verte.

We zetten de pas erin en liepen in ongeveer 45 min naar het dichtstbijzijnde guesthouse.
Volgens de eigenaresse vertrokken er die dag geen busjes meer naar Qiautou vanuit waar de bussen naar Lijiang gingen. We moeste een taxi nemen of blijven slapen.
We probeerden de taxi, maar die kon opeens ook niet meer komen. We voelden ons een beetje ingesloten, maar gunden ze het genot niet. Er stond nog een busje voor de deur dat duidelijk ging vertrekken ergens heen. Het was een groep Chinezen uit Hong Kong, maar ze zaten vol. Althans, dat zei de vrouw van het guesthouse, maar toen Koen ging vragen, mochten we ons opvouwen en konden we gratis meerijden naar de plaats vanuit waar er weer bussen reden.

Dat maakte veel goed. Eenmaal weer in Qiautou hadden we na 5 minuten een giga bus die ons mee wou nemen voor een zeer redelijke prijs.

Nog voor het donker waren we terug.
We aten ergens Chinees, en omdat het niet echt genoeg was kocht ik een stukje "cheesecake" voor toe en koen een koffie broodje. De cheesecake die ik kreeg was blijkbaar niet al te vers meer, want toen mijn stuk van de taart af was gesneden werd de rest weggegooid en werd er een nieuwe boven gehaald.
Dat vonden wij maar raar en ik vroeg of ik niet van die verse kon krijgen omdat er blijkbaar iets mis was met de oude.
Maar nee, ik had het stuk al en moest het ermee doen.

Vanochtend werd ik met een beroerd gevoel in mijn buik wakker en had slecht geslapen.
Ik probeerde of het hielp om naar de wc te gaan en alles kwam er redelijk vlot en in de verkeerde substantie uit.
"Bedankt voor de cheesecake"!
De hele dag hing ik boven de oncomfortabele voetjes wc en lag ik in bed. Zelfs water leek er meteen weer uit te komen en ik voelde me belabberd.
Erg vervelend want we wilden naar een park hier in de buurt gaan.
Ik wilde de pret voor koen niet drukken dus zei dat 'ie maar gewoon alleen moest gaan.
Braaf als Koentje is ging hij alleen op pad.

Toen hij terug kwam van het Dragon Pool Park kreeg ik de foto's te zien met sterke verhalen van hoe hij de slapende wacht voorbij was geslopen en verderop zonder te betalen het park in wist te komen. (De entree was 60 Yuan, meer dan een nacht slapen met z'n tweetjes...)
Ik was natuurlijk trots!
Koen wist me ook nog te vertellen dat de cheesecake zaak van een Italiaan was. Koen had tegen de Italiaan gezegd dat zijn arme vriendinnetje een voedselvergiftiging had opgelopen van zijn cheesecake. Het antwoord was dat dat wel vaker gebeurde als hij niet in de buurt was...
En bedankt.

Op het moment voel ik me weer stukken beter (het is 21:50u) en ik heb zelfs een pannenkoekje en thee binnen weten te houden.
Morgen weer aansterken en dan gaan we door richting Chengdu.
Daarover later weer meer.

Voila, dat was het, veel liefs en geniet nog even van het zomerse weer zolang het nog kan, of is dat inmiddels al weer over?

Koen en Roosje